Երիտասարդների բողոքի ակցիան, որը շարունակվում է Երևանի քաղաքապետարանի մոտ, այս ընթացքում արժանացել է տարաբնույթ մեկնաբանությունների: Հնչել են գնահատականներ, որ պետք է պահանջել ոչ թե վարչության պետերի, այլ՝ ավելի բարձրաստիճան պաշտոնյաների հրաժարականները, որ երիտասարդներն ուղղորդվում են, ապարդյուն է այդ կերպ պայքարելը, և մի օր այդ շարժումն էլ կմարի:

Վերջին շրջանում Հայաստանում սկսել է ձևավորվել քաղաքացիական հասարակության սաղմը, որ կենդանության նշաններ ցույց տվեց լիցկազգիների դեմ սկսված պայքարով և բուռն զարգացում ապրեց տրանսպորտի գնի բարձրացումը վիժեցրած երիտասարդների ընդվզումով։

Հայաստանյան քաղաքական գործընթացը մի շատ կարևոր առանձնահատկություն ունի. քաղաքական գործիչներն ու վերլուծական հանրության ներկայացուցիչները սովոր են ընթացող քաղաքական գործընթացները դիտարկելու միայն ներպետական համատեքստում: Մինչդեռ ժամանակն է դիտարկելու նաև տարածաշրջանային քաղաքականությունը ներքին և արտաքին ազդակների, գործոնների ազդեցության, ինչպես նաև համեմատական վերլուծության մեթոդաբանության և գլոբալ զարգացումների համատեքստում: Քաղաքական կյանքը միայն Հայաստանում չի եռում, և հասարակության ներսում ընթացող գործընթացները հաճախ նույնական են հարևան երկրներում տեղի ունեցող իրադարձությունների հետ, հաճախ էլ` կտրուկ տարբերվում են:

Այսօր ցերեկային ժամին, քաղաքապետարանի մոտ ջրերն այնպիսի պար էին բռնել, որ կանգնել ուղղակի անհնար էր: Ջրերը ցայտում էին օդի մեջ, ապա թափվում ցած և գլգլալով լցվում այնտեղ հավաքված մարդկանց կոշիկների մեջ: Վերջիններս, ի տարբերություն ինձ, չէին նեղվում, երևում էր` սովորել են այդ վիճակին: Իմ փնթփնթոցի վրա էլ ոչ ոք ուշադրություն չէր դարձնում: Նրանցից մեկը էլ թե`«ի՞նչ վատ ա, հովանում ենք…»:

Կոտայքի մարզի Պռոշյան գյուղն այս տարվա ապրիլի 2-ին գյուղապետ Հրաչ Մուրադյանի սպանությունից հետո պարբերաբար իր վրա է սևեռում հանրության ուշադրությունը: Այստեղ հասունանում է քաղաքացիական ընդվզման մի նոր օջախ: Եվ թեև դաշնակցական ազատամարտիկ գյուղապետի սպանությունից հետո Պռոշյանում հաղթեց ու գյուղապետ դարձավ ՀՀԿ-ական թեկնածուն, կրքերն այստեղ չեն հանդարտվում, և սպանված գյուղապետի մերձավորներն ու ընկերները յուրօրինակ հետևողականություն են ցուցաբերում՝ պահանջելով բացահայտել սպանությունը:

Այս գիշեր «Չենք վճարելու 150 դրամ» ակցիայի` նստացույց հայտարարած երիտասարդները մնացել էին քաղաքապատարանի մոտ, գիշերն անցկացրել դրսում: Ինչպես irates.am-ին պատմեցին վերջիններս` հարակից այգուց իրենց են մոտեցել տրանսվեստիտները և փորձել զրույցի բռնվել հետները:

Ձանձրանալ չի ստացվում: Մի գործընթացը լվացվում է մյուսով, մի նախադեպը` երկրորդով: Ո՛չ, խոսքն ամենևին Օսկանյանի կարճված քաղաքական «կյանքի» (օհո, խառնել ենք)` գործի մասին չէ: Ի սկզբանե հասկանալի էր. սա Օսկանյանի խաղը չէ, ու այն հեշտորեն տանուլ է տրվելու: Ընդ որում, մենք այն կարծիքին էինք, որ խաղի մոդերատորը ոչ այնքան Քոչարյանը, որքան Սերժ Սարգսյանն է` նրբորեն պայմանավորված Գագիկ Նիկոլայիչ-«նախագահ ջանի» հետ, որպես նախագահական ընտրությունների «ոսկյա ալիբի»: Մնացածն արդեն անհետաքրքիր է:

«Եթե մարդը կրում է Բեգլարյան ազգանունը, դա չի նշանակում, որ նա իմ բարեկամն է»,- կառավարության նիստից հետո ասաց տրանսպորտի և կապի նախարար Գագիկ Բեգլարյանը իրեն պաշարած լրագրողներին։ Այլ կերպ ասած, հերքեց այն խոսակցությունները, թե Համլետ Բեգլարյանը իր եղբայրն է, որին էլ պատկանում են մի քանի երթուղային գծեր։

Հայտնի դեպքերի պատճառով թափուր մնացած Սյունիքի 38-րդ ընտրատարածքում առաջադրվող թեկնածուների հարցում դեռ խոր անորոշություն է: Սպասում են Սերժ Սարգսյանը վերադառնա արձակուրդից, որոշում կայացնի: Այս պահին տրվում է ՀՀԿ-ից Սերժ Մկրտչյանի անունը։ Վերջինիս պատգամավոր է ցանկանում տեսնել ՀՀԿ անդրանիկմարգարյանական, ասել է` «պահպանողական» թևը: Սակայն առավել մեծ ակտիվություն է դրսևորում ծննդով մեղրեցի, մեր գործընկեր Մենուա Հարությունյանը, որին, ըստ իրազեկ աղբյուրների, ՀՀԿ որոշ լուրջ շրջանակներ դեմ չեն, որ առաջադրվի:

Կառավարության շենքի երեք հետնամուտքերը նախարարների, կոմիտեների, դատախազության և ոստիկանության ղեկավարների համար դարձել են շքամուտք։ Ո՛չ, այդպիսով նրանք իրենց անձերը չեն խոնարհում, այլ փախչում են` խույս տալով ոչ միայն լրագրողներից, այլև կառավարության շենքը պաշարած բողոքողներից։